عشق

هر هفته پاییزه

هر ماه پاییزه

هرسال پاییزه 

این شهر لعنتی به احترام هیچ فصلی سکوت نمیکند

حتی پاییز زیبا ،شروع پاییز من نیز آغاز شدم ...سرد و متروکم بوی نا گرفته کله ام 

رنگ به رویش نمانده ست  چنان به هم پیچده که انگار خلاصه ایست از عبور عابران بی شمار 

دست هایش زیر چانه ی گرد گود دارش کبود شده و فقط مو های تافته ی مجعدش مثل گذشته است هنوز ؛

چشم های کشیده ی سگ دارش  خیره مانده به ابتدای کوچه ی بن بست 

وفقط باد می وزد و تنهایی ....

کوچه ،همان کوچه است و هیچ دری به خانه او نخواهد داشت 

پرنده ای باشم با دو بال کوچک و بی نهایت زمان تا بتوانم به تمام جهان سفر کنم درتمام تاریخ های مهم تقویم شان حضور داشته باشم و با تمام زبان ها آواز بخوانم 

بگذریم؛

خانه بس ناجوانمردانه سرد است... 

من تیغه ماهی ام

برو ای ماهیگیر 

روز های بی من، روزهای پر آرامش 

روزهای جوانی و سرخوشی  من ابتذال توام من مثل یک زنجیر سنگینم به پا ،مثل یک خار مانده در گلو ،من سخت بی رحمم و سخت دلتنگم 

من یادگار روزها سخت توام ....

این خنجر را به دریا بسپار تا در خود بپوسد رفیقم ای دیوانه جان.

زندگی ترکیب عجیبی از ترس وامید ست همیشه ترس روی قلبم ایستاده و نمیگدارد قدم هایم را بردارم 

درجا....درجا